ครูผู้นำการเปลี่ยนแปลงทุกคนมีไฟฝัน พวกเขาอยากเข้าใจการศึกษาในพื้นที่ให้ดีขึ้นกว่าเดิม แต่การเปลี่ยนแปลงนั้น หลายครั้งไม่จำเป็นต้องเริ่มจากศูนย์ ข้อคิดนี้เราได้จากการคุยกับ คุณป่านแก้ว - ป่านแก้ว บุญใบชัยพฤกษ์ ครูผู้นำฯ ของ ทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ รุ่น 7 ซึ่งได้ทำงานเป็นครูในโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลง 2 ปี ที่โรงเรียนศรีรักษ์ราษฎร์บำรุง และเป็นครูต่ออีกครึ่งปี ก่อนไปศึกษาต่อที่ประเทศสหรัฐอเมริกา

"เรียนจบไปแล้วจะไปทำไรอ่ะ?" เป็นคำถามที่ถูกโยนกลับมาเมื่อครั้งที่นิสิตจุฬาฯปี 2 ที่ชื่อ มิ้นท์-ภารดี เลิศวริทธิ์ กลับบ้านไปประกาศกร้าวว่า "ฉันจะเรียนเอกการละครที่คณะอักษร" ความเป็นห่วงเป็นใยของพ่อแม่ในอนาคตการทำงานของลูกสาว ทำให้เกิดการทะเลาะกันใหญ่โต แต่มิ้นท์เองก็สู้ไม่ถอย โดยเธอเล่าว่า "มิ้นท์ก็ไปขายเค้าแหละ ว่ามันไม่ได้สำคัญหรอกว่าจบคณะไหน สายไหน เพราะถ้าเรารู้จักที่จะเอาความรู้และทักษะมาประยุกต์กับการทำงาน ยังไงก็หางานได้ ยังไงลูกก็มีงานทำ จงเชื่อในตัวเรา เพราะเราก็เชื่อในตัวเองว่า ไม่ว่าจะจบอะไร เดี๋ยวหางานได้ ? เค้าก็เลยยอม?"

สำหรับ หนุงหนิง-ณัฐชญา แดนโพธิ์ แล้ว เพียงแค่ความรู้และความเข้าใจในปัญหาของสังคมไทยนั้นถือว่ายังไม่เพียงพอ เพราะหากให้นั่งไล่เรียงว่าปัญหามีอะไรบ้าง และนำเสนอวิธีการแก้ไขนั้น เธอเชื่อว่ามีหลายคนที่พร้อมออกความเห็น แต่ "จะมีสักกี่คน ที่พร้อมจะลงมือทำจริง?" หลังจากที่หนุงหนิงได้ศึกษาจบจากคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เธอจึงไม่รอช้าที่จะหาโอกาสเป็นคนลงมือทำ และเริ่มต้นหาข้อมูลของหลากหลายองค์กรที่ทำงานเพื่อแก้ไขปัญหาสังคม จนได้มารู้จักกับมูลนิธิทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ และโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลง

"ขอบคุณที่เข้ามาเป็นครูของ ทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ ขอบคุณที่มาเป็นครูจิ๊บของหนู รักครูค่ะ" นักเรียนคนหนึ่งของครูจิ๊บสะท้อนให้ได้ยินเมื่อเรากำลังจะจบบทสนทนาและบอกลากัน นักเรียนคนนี้เป็นนักเรียนของครูจิ๊บ ศิษย์เก่าฯ รุ่นที่ 2 ส่วนของมิ้นท์เหมือนกันแต่เป็นรุ่นที่ 3 ในจุดหนึ่งของชีวิต ทั้งสองได้โคจรมาพบกันระหว่างที่ครูจิ๊บสอนอยู่ที่โรงเรียนแก่นทองอุปภัมภ์ จ.กรุงเทพ และประสบการณ์ของความเป็นครู 2 ปีนั้นได้สัมผัสใจของนักเรียนนับร้อยคน

ถ้าเราสร้างบางอย่างจากสิ่งที่คนต้องการอยู่แล้ว เช่น อยากสร้างสระว่ายน้ำ เพราะมีคนอยากว่ายน้ำ มันไม่ยาก แต่การสร้างอะไรบางอย่างจากสิ่งที่คนไม่รู้ว่าตัวเขาเองก็ต้องการ เป็นสิ่งที่ท้าทายยิ่งกว่า

ช่วงที่มด-ธมนวรรณ อั๋นประเสริฐ เรียนอยู่ที่คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดลนั้น เธอได้มีโอกาสไปฝึกงานในโรงพยาบาล และให้คำปรึกษาแก่ผู้ป่วยในเรื่องของโภชนาการอยู่บ่อยครั้ง แต่ประสบการณ์การฝึกงาน กลับทำให้เธอพบว่ายังมีผู้คนอีกมากมาย ที่ขาดความรู้พื้นฐานที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิต เมื่อผนวกกับความต้องการส่วนตัวในการพัฒนาทักษะใหม่ให้แก่ตนเองเพื่อนำมาต่อยอดในอาชีพการงานแล้ว เธอจึงนึกถึงโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลง และตัดสินใจสมัครเข้าร่วมโครงการฯในรุ่นที่ 6 ทันที

ทักษะความเป็นผู้นำ และทักษะอื่นๆที่ได้จากการเป็นครูผู้นำการเปลี่ยนแปลง เป็น Soft Skill ที่สามารถประยุกต์ใช้ได้ทุกที่ ศิษย์เก่าของ ทีช ฟอร์ ไทยแลนด์หลายคนได้นำทักษะเหล่านี้ไปใช้กับงานต่างๆ ในบทความนี้ เราจะมาทำความรู้จักศิษย์เก่า 2 คน คือ คุณทิพย์ และ คุณเผอิญ ที่ทำงานในบริษัทเอกชน และได้นำประสบการณ์จากการลงพื้นที่ 2 ปี ไปใช้พัฒนางานของพวกเธอ

ที่จริงแล้วเส้นทางการเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงของ ปอย-ธัญญาภรณ์ ศรีดวงจันทร์ นั้นเต็มไปด้วยความบังเอิญ ปอยไม่ได้เริ่มต้นด้วยการมองตัวเองว่ามีความเป็นผู้นำเสียเท่าไรนัก การสมัครเข้าร่วมโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลงเป็นเพียงกิจกรรมที่เธอทำร่วมกับเพื่อนในช่วงที่เพิ่งศึกษาจบจากคณะวิทยาศาสตร์ สาขาสถิติจากมหาวิทยาลัยขอนแก่น ปอยไม่ได้คาดหวังว่าจะผ่านการคัดเลือก แต่ทีมงานมูลนิธิทีช ฟอร์ ไทยแลนด์กลับเล็งเห็นถึงศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตัวเธอ ทำให้เธอผ่านกระบวนการคัดเลือกสุดเข้มข้นในท้ายที่สุด

กิจกรรม TFT Roundtable Talk ที่มูลนิธิทีช ฟอร์ไทยแลนด์ ได้จัดขึ้นในวันเสาร์ที่ 25 มีนาคม 2566 นั้น มีเป้าหมายสำคัญคือการเปิดพื้นให้คนที่มีประสบการณ์ตรงจากหน้าห้องเรียนอย่างกลุ่มศิษย์เก่าทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ได้มาร่วมกับแบ่งปันประสบการณ์ และมุมมองเกี่ยวกับการศึกษาไทย อันจะนำไปสู่หนทางในการหาความร่วมมือเพื่อแก้ไขปัญหาในระดับประเทศต่อไป ซึ่งมูลนิธิฯ ได้รับเกียรติจากคุณศานนท์ หวังสร้างบุญ รองผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร เข้าร่วมวงสนทนากับ คุณวิชิตพล ผลโภค ผู้ก่อตั้งและผู้บริหารมูลนิธิทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ ศิษย์เก่าฯ กว่า 10 ชีวิต และกลุ่มผู้สมัครโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลงรุ่นที่ 10