ระหว่างศึกษาอยู่ที่คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ทักทาย-อัฎฐ์ทิพร ประสาทไทย เดินสายเป็นครูอาสาตั้งแต่ปี 2 จนได้มาเจอครูพี่เลี้ยงท่านหนึ่งที่แนะนำให้เธอมาลองสมัครโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลง ทักทายผู้ซึ่งมีความฝันที่จะเป็นครูอยู่แล้ว จึงได้ทำความรู้จักกับโครงการตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จนตอนจบปี 4 ซึ่งประจวบเหมาะกับช่วงเวลาที่มีโควิด-19 ทักทายจึงใช้เวลา 2 ปี ระหว่างที่เศรษฐกิจและอนาคตยังไม่แน่นอน ในการหาคำตอบร่วมกับมูลนิธิทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ ว่าความฝันของเธอที่อยากเป็นครูนั้น จะหยุดอยู่แค่การเป็นเพียงความฝันหรือไม่

“หลังจากเข้าไปคุยกับเพื่อนต่างชาติในแชท นักเรียนเริ่มเปิดใจและพยายาม เขาบอกว่าเพื่อนๆดูคุยกันสนุกมากเลย และบางคนก็เริ่มพูดว่าภาษาไม่ใช่กำแพง เขาได้มองภาษาในมุมใหม่ สร้างเพื่อนใหม่ สังคมใหม่” ครูเดีย - ธีรนันท์ ธีรเสนี ครูผู้นำการเปลี่ยนแปลงของ ทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ รุ่น 8 ได้สอนภาษาอังกฤษอยู่ที่โรงเรียนศรีมโหสถ จังหวัดปราจีนบุรีมา 1 ปีกว่า ในวันที่เธอใกล้จะจบจากการทำหน้าที่สอนในโรงเรียน 2 ปี เธอนึกย้อนไป และแบ่งปันคำจำกัดความประสบการณ์ใน ทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ ไว้ด้วยประโยคสั้นๆ

ในช่วงปีสุดท้ายที่คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยนั้น ฝ้าย-ชนันญา น้อยสันเทียะ ได้ไปฝึกงานที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาคุณครู แต่หลังจากลองฝึกงานได้สักพัก ฝ้ายรู้สึกว่าก่อนที่จะไปพัฒนาครูนั้น ฝ้ายต้องเข้าใจก่อนว่าวันๆคุณครูทำอะไรกันบ้าง แล้วนักเรียนเป็นอย่างไรอยู่แล้วบ้าง ประจวบเหมาะกับการที่ได้ฟังข้อมูลโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลงจากศิษย์เก่าโครงการ ฝ้ายจึงรู้สึกว่าโครงการนี้ตอบโจทย์ ฝ้ายจึงตัดสินใจเข้าร่วมโครงการของมูลนิธิทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ในฐานะครูผู้นำรุ่นที่ 8

“อาจารย์ ผมยังไม่อยากออกจากโรงเรียนตอนนี้ ผมยังอยากสนุกกับเพื่อนๆ และอยากเรียนอยู่ ถ้าผมออกจากโรงเรียนผมก็จะไม่มีใครคุยด้วย ไม่มีใครเล่นด้วย” เสียงสะท้อนจากนักเรียนคนหนึ่งที่มีเรื่องชกต่อยกับเพื่อน ดังเข้าหูครูกิ่ง ครูผู้นำการเปลี่ยนแปลงของ Teach For Thailand ที่สอนภาษาอังกฤษอยู่ที่โรงเรียนหนองใหญ่ศิริวรวาทวิทยา* จังหวัดชลบุรี นักเรียนคนนี้เข้าห้องปกครองเพราะเรื่องชกต่อยอยู่บ่อยครั้ง แต่แม้ใครๆจะเห็นว่าเด็กคนนี้เกเร เมื่อครูกิ่งมองไปที่เขา เธอกลับเห็นเด็กที่ขาดความใส่ใจจากเพื่อน ครู และผู้ปกครอง

พร-ภัทรานิษฐ์ ฤทธิแสง ใช้เวลาเพียง 3 ปีครึ่งในรั้วมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ก่อนที่จะได้รับปริญญาตรีจากคณะรัฐศาสตร์มาครอบครอง ด้วยความที่เรียนจบเร็วกว่าคนอื่น พรจึงได้มีโอกาสได้ไปลองทำงานบริษัท แต่ไม่นาน พรก็ค้นพบว่าโลกในมหาวิทยาลัยกับโลกในการทำงานนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ในช่วงปี 4 ก่อนที่จะเรียนจบ ก้านตองได้มีโอกาสไปสอนพิเศษให้กับน้อง ๆ แถวบ้านที่จังหวัดนครปฐม จากความตั้งใจแรกที่เพียงอยากไปลองหาประสบการณ์ ก้านตองกลับชื่นชอบการสอนอย่างจริงจัง จึงเริ่มต้นหาช่องทางที่จะเป็นครู ประกอบกับที่ก้านตองเองเป็นคนที่ชอบทำกิจกรรมจิตอาสามาก ๆ ทำให้ได้เคยไปออกค่ายอาสาต่าง ๆ จึงได้เห็นความเหลื่อมล้ำทางด้านการศึกษาของสังคมไทยที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้น นี้เป็นอีกหนึ่งแรงผลักดันที่ทำให้อยากลองมาเป็นครู เพื่อที่จะหาช่องทางในการช่วยพัฒนาสังคมไทยและชุมชนของตนเอง จนได้มาพบกับโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลงของมูลนิธิทีช ฟอร์ ไทยแลนด์ ที่เปิดโอกาสให้เด็กคณะวิทย์อย่างก้านตองได้มาลองสนามจริงผ่านบทบาท “ครู” เป็นเวลาเต็ม ๆ ถึง 2 ปี

ชนิษฐ์ภัค ภูมิสูง (ไอเซ็น) นักศึกษาจากคณะวิทยาศาสตร์ เอกชีววิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในช่วงมหาวิทยาลัย ไอเซ็นใช้เวลาส่วนหนึ่งในการสอนและพัฒนาศักยภาพนักเรียนผ่านการสอนพิเศษ ไอเซ็นมองว่าสเน่ห์ของการสอนคือการที่ได้ถ่ายทอดความรู้ หรือทริคในการเข้าใจเนื้อหาต่าง ๆ และทำให้เขาไปถึงเป้าหมายที่พวกเขาตั้งไว้ ถ้าย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นของเส้นทางการเปลี่ยนแปลง เรามองว่าการศึกษาคือรากฐานของการพัฒนาประเทศ ซึ่งการศึกษาไทยยังมีหนทางอีกยาวไกลในการพัฒนา เราเลยอยากเป็นส่วนหนึ่งในการขับเคลื่อนการศึกษาไทยให้ไปได้ไกลกว่านี้ รวมถึงอยากใช้โอกาสนี้ในการเสริมสร้างทักษะและประสบการณ์ให้เด็ก ๆ ในโรงเรียนขยายโอกาสอีกด้วย

“เคยมีปัญหาเรื่องการสื่อสาร อย่างเช่น ครูกับ ผ.อ. ไม่ถูกกัน ซึ่งมีอยู่แล้วในทุกโรงเรียน ครูเองก็แสดงความคิดเห็นแรงๆในบางเรื่อง ส่วน ผ.อ. ก็ใส่สุดในบางเรื่อง ก็ต้องตกลงกันก่อนว่า เราในฐานะคนอยู่หน้าเวที หรือน้องๆ Fellow ที่ต้องนำกิจกรรม จะทำยังไงให้เขาแลกเปลี่ยนความเห็นกันได้”

เนื้อแพร พรหมหิตร (นุ่มนิ่ม) จบการศึกษาจากคณะวิทยาศาสตร์ ภาคเคมี จุฬาลงกรณ​์มหาวิทยาลัย นอกเหนือจากการเป็นหัวหน้าภาควิชาแล้ว อีกหนึ่งบทบาทที่นุ่มนิ่มใช้เวลาและความทุ่มเทในการลงมือทำก็คือการสอนพิเศษ ตลอดระยะเวลา 4-5 ปีที่นุ่มนิ่มสอน นุ่มนิ่มรู้สึกมีแรงบันดาลใจและพลังในการทำให้นักเรียนของเขาทุกคนไปถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ เรารู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในความสำเร็จของพวกเขาเหล่านั้น และเราเองได้มีโอกาสไปทำค่ายอาสา ทำให้เราเห็นถึงความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา ว่ายังมีเด็กไทยอีกมากที่ยังไม่เข้าถึงการศึกษา เราเลยอยากเป็นคนหนึ่งที่ลงมือ และเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาเด็ก ๆ กลุ่มนี้บ้าง