สถานีรถไฟเหาะ สายการพัฒนาตัวเอง

        ครูฟอง (อิชยา ธรรมสุวรรณ์) จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง สำนักวิชาศิลปศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ปัจจุบันเป็นครูผู้นำการเปลี่ยนแปลง รุ่นที่ 7 อยู่ที่ โรงเรียนศรีมโหสถ จังหวัดปราจีนบุรี สอนในรายวิชาภาษาอังกฤษพื้นฐาน และภาษาอังกฤษเพิ่มเติม ระดับชั้นมัธยมต้น ม.2 และ ม.3

        ช่วงมหาวิทยาลัยครูฟองชื่นชอบการทำกิจกรรม เช่น พิธีกร สตาฟกิจกรรมดูแลรุ่นน้อง และเคยทำการเรียนการสอนเล็กๆ ในรายวิชาหนึ่งของมหาวิทยาลัยโดยได้ลองฝึกสอนนักเรียนจริง ๆ 1 ชั่วโมงด้วย หลังจากจบมหาวิทยาลัยก็เคยประกอบอาชีพเป็นคอลเซ็นเตอร์ (Call Center) ของสายการบินจึงได้เรียนรู้การพูดทั้งภาษาไทยและอังกฤษ และย้ายมาเป็น Sale Coordinator ของโรงงานญี่ปุ่นด้วยความอยากเรียนรู้รูปแบบงานใหม่ๆ หลังจากนั้นก็ได้มาเป็นติวเตอร์ภาษาอังกฤษและได้สนใจการสอนมากขึ้นจนได้รู้จัก Teach For Thailad

เด็กคนหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจในการเข้ามาเป็นครูผู้นำ

        ครูฟองรู้สึกอยู่ตัวกับการเป็นติวเตอร์ภาษาอังกฤษจนกระทั่งมาเจอกับนักเรียนคนนึงที่เขาอยู่ระดับชั้นมัธยมปีที่ 5 ครูฟองเป็นติวเตอร์ให้เด็กคนนี้แต่พบว่าเด็กคนนี้ยังอ่านหนังสือภาษาอังกฤษไม่ค่อยออก ครูฟองเล่าว่า เด็กคนนี้ทำงานโดยการขายก๋วยจั๊บญวนแห้งแพ็คขาย โดยการนำเงินที่ทำงานนั้นมาเรียนพิเศษกับครูฟอง เพราะว่าเด็กคนนี้อยากเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพิ่มเติม ซึ่งในตอนนั้นยอมรับว่าค่าสอนของติวเตอร์ค่อนข้างสูง ครูฟองเองจริงๆ ต้องสอน 2 ชม. แต่การที่เห็นเด็กคนนี้ตั้งใจ ขยัน และมีคำถามสงสัยเสมอ ครูฟองก็สอนไปเพิ่มหลายชั่วโมง เด็กคนนี้บอกครูฟองว่า “ครูครับ ผมจ่ายเงินเพิ่มได้นะครับ” แต่ครูฟองไม่รับเงิน เด็กคนนั้นก็พูดหลังจากเรียนกับครูฟองว่า “ครูครับ ถ้าผมได้เรียนกับครูฟองแบบนี้ตั้งแต่แรก ผมคงเข้าใจและเก่งมากกว่านี้แน่ๆ“ วินาทีนั้นเองทำให้ครูฟองรู้ตัวเองว่าเราน่าจะลองสอนเด็กคนอื่น ๆ ในโรงเรียนดูบ้างเเพื่อที่จะได้ทำให้เด็กไทยเข้าใจบทเรียนในจำนวนที่มากกว่าการรอเด็กมาเรียนพิเศษด้วย ครูฟองอยากจะลดความเหลื่อมล้ำ ไม่อยากให้เด็กมาเสียเงินเรียนพิเศษ “เสียเงินเพื่อเรียนเพิ่มเติมความรู้ได้นะ แต่ไม่อยากให้เสียเงินให้สิ่งที่ขาดไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ครูฟองกล่าว

มีความคาดหวังในการพัฒนาเด็กแต่กลับได้พัฒนาตัวเองอย่างมาก

        ก่อนเข้ามาสอนครูฟองมีความคาดหวังที่จะพัฒนาเด็ก เพื่อให้เด็กอ่านออกเขียนได้ มีคุณภาพทางการศึกษา ลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาและอยากพัฒนาตัวเองเหมือนทุก ๆ คน สิ่งที่เกิดขึ้นคือจากแต่ก่อนที่ครูฟองเป็นคนไม่ค่อยกระตือรือร้น ครูฟองเป็นคนช้า ๆ แต่พอเข้ามาเป็นครูผู้นำฯ ต้องนำหน้าทุกอย่างก่อนเด็กนักเรียน เราต้องพัฒนาทักษะการวางแผน การจัดการตัวเองและการเรียนการสอนที่เด็กต้องการ บริหารพลังงานของตัวเองเสมอ และเราก็ต้องเรียนรู้บทบาทใหม่ๆ ของตัวเองด้วย

         “เหตุการณ์ที่ทำให้เราเรียนรู้ คือ ตอนเข้าไปสอน เรามั่นใจตัวเองมากเพราะเราก็จบเอกภาษาอังกฤษมา ความรู้ค่อนข้างแน่น พอลองอธิบายให้นักเรียนในโรงเรียนฟังครั้งแรก ผลสรุปคือเด็ก ๆ เงียบ ไม่เข้าใจ ซึ่งมันแตกต่างกับตอนเป็นติวเตอร์ที่เด็กจำนวนน้อยไม่เข้าใจเราก็จะค่อย ๆ อธิบายทีละคน แต่ทั้งห้องเรียนมีเด็กจำนวนเยอะมาก เราก็เลยกลับไปดูการสอนของติวเตอร์คนอื่น เข้าอบรม เพื่อไปเรียนรู้การสอนของคนอื่น วิธีการพูด การยกตัวอย่างเพื่อหาว่าวิธีไหนที่จะทำให้เด็กเข้าใจและสามารถสื่อสารกับเราง่ายที่สุด เราเคยคิดล่วงหน้าแม้กระทั่งคำถามที่เด็กจะถามเราว่าเราต้องอธิบายอย่างไร ถ้าเด็กไม่เข้าใจก็หาวิธีการให้เด็กถามให้ได้ เช่น ให้เด็กยกมือ ถ้าไม่กล้าก็ให้เด็กกระพริบตาจะได้อธิบายซึ่งต้องนำหน้าเด็ก 1 สเต็ปก่อนเสมอ ครูฟองได้เรียนรู้ถึงบริบทที่แตกต่างกันของเด็กนักเรียนทั้งสังคม วัฒนธรรมซึ่งไม่อยากเชื่อว่าเด็ก ๆ ที่อยู่ในประเทศเดียวกันก็มีความแตกต่างกันขนาดนี้ “